~~TAKINTI OLMA DURUMU ~~
Platonik olan bir aşkınız nasıl can yakar ondan bahsetmek istiyorum size. İlk önce seni sadece arkadaşı olarak görür. Sonra şakalarıyla, saimiyetiyle kendisine daha çok bağlanmanızı sağlar. Bu seferde ona olan aşkınız yavaş yavaş daha çok büyümeye başlar. Onu düşünmekten başka bişey yapamaz olursun. O kişi sana hiç bir duygu beslemezken ve seni sadece arkadaşı olarak görürken. Sen onu deliler gibi seviyor olarak bulursun kendini.
Artık bu sende bir takıntı olduğunu hissetmeni sağlar. Çünkü aşk iki taraflıdır. Tek taraflı aşklar artık bana göre sadece takıntı halini alır. Çok zor bir durum aslında. Onu sürekli gizliden izlerken. Ne yaptığını, ne ettiğini bilirken. Ve sevgilisi olduğunu görürken. Ne kadar acı çektiğini sadece Allah bilir bide sen bilirsin.
Bi zaman sonra da o mutlu olsun yeter. O mutlu olduğu sürece bende mutluyum dersin. Ama bu işler böyle olmuyor. Şuan yaptığın tamamen kendini mafetmek oluyor. Ya adam gibi karşısına çıkıcaksın, sevdandan bahsedeceksin. Ve onun azcık da olsa seni düşünmesini sağlıcaksın. Yada tamamen unutmaya çalışcaksın. Hayatına yeni insanları alıcaksın ve onunla mutlu olacaksın Allah'ın izniyle.
Benim yaşadığım bir olaydan bahsedeceğim. Bana göre kötü size göre normal bi durum olabilir. Platonik olduğum insanı, değişik bi profilden ve isim vermeyerek muhabbet ettim. Herşey çok güzel gidiyordu. En önemlisi ise onu, ona anlattığımda benim kim olduğumu daha çok merak ediyordu. Bu durum da yalan söylemicem çok hoşuma gitmişti. Benim kim olduğumu bilmesede, merak etmesi çok hoşuma gitmişti. Kimin hoşuna gitmezki. Ama uzun bir zaman sonra öğrendimki. Aslında beni merak etmiyormuş. Yani şöyle anlatayım size; bu kişinin deliler gibi aşık olduğu insanın ailesi o kişiyle evlenmesini istemiyor ve başka birisini bulup onunla evlenmesini sağlıyor. Ve yazıştığı kişiyi sevdiği kişi zannediyor. Farklı bir hesaptan ona olan aşkını dile getirdiğini zannediyor. Yani beni merak etmiyor. Tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Ve inanamazsınız ama kendime kızdım. Tamam beni merak etmiş olmayabilir ama sanki onun duygularıyla oynadığımı hissediyorum. Suçluluk hissetmemem gerekiyor. Çünkü bilmiyordum böyle bir durumu. Ama öğrendiğimde kendime sen ne yaptın sorusunu binlerce kez sordum. Hatta ona tekrar yazıp özür dilerim ben seni kırmak veya üzmek istememiştim diye mesaj atasımda var. Ama ne yüzle yazacağım. Zaten aradan uzun bir zaman geçmiş.
İşte böyle, kısa ama suçluluk dolu bir platonik aşk hikayem oldu. Sizlerinde suçlu hissetiğiniz durumlarınız olduysa yazabilirsiniz. Bence yazmak insana huzur veriyor. Ve içinizdeki ağlama isteğinizi azaltıyor. Denemenizi tavsiye ederim. Mesajlarınızı bekliyorum :)
Artık bu sende bir takıntı olduğunu hissetmeni sağlar. Çünkü aşk iki taraflıdır. Tek taraflı aşklar artık bana göre sadece takıntı halini alır. Çok zor bir durum aslında. Onu sürekli gizliden izlerken. Ne yaptığını, ne ettiğini bilirken. Ve sevgilisi olduğunu görürken. Ne kadar acı çektiğini sadece Allah bilir bide sen bilirsin.
Bi zaman sonra da o mutlu olsun yeter. O mutlu olduğu sürece bende mutluyum dersin. Ama bu işler böyle olmuyor. Şuan yaptığın tamamen kendini mafetmek oluyor. Ya adam gibi karşısına çıkıcaksın, sevdandan bahsedeceksin. Ve onun azcık da olsa seni düşünmesini sağlıcaksın. Yada tamamen unutmaya çalışcaksın. Hayatına yeni insanları alıcaksın ve onunla mutlu olacaksın Allah'ın izniyle.
Benim yaşadığım bir olaydan bahsedeceğim. Bana göre kötü size göre normal bi durum olabilir. Platonik olduğum insanı, değişik bi profilden ve isim vermeyerek muhabbet ettim. Herşey çok güzel gidiyordu. En önemlisi ise onu, ona anlattığımda benim kim olduğumu daha çok merak ediyordu. Bu durum da yalan söylemicem çok hoşuma gitmişti. Benim kim olduğumu bilmesede, merak etmesi çok hoşuma gitmişti. Kimin hoşuna gitmezki. Ama uzun bir zaman sonra öğrendimki. Aslında beni merak etmiyormuş. Yani şöyle anlatayım size; bu kişinin deliler gibi aşık olduğu insanın ailesi o kişiyle evlenmesini istemiyor ve başka birisini bulup onunla evlenmesini sağlıyor. Ve yazıştığı kişiyi sevdiği kişi zannediyor. Farklı bir hesaptan ona olan aşkını dile getirdiğini zannediyor. Yani beni merak etmiyor. Tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Ve inanamazsınız ama kendime kızdım. Tamam beni merak etmiş olmayabilir ama sanki onun duygularıyla oynadığımı hissediyorum. Suçluluk hissetmemem gerekiyor. Çünkü bilmiyordum böyle bir durumu. Ama öğrendiğimde kendime sen ne yaptın sorusunu binlerce kez sordum. Hatta ona tekrar yazıp özür dilerim ben seni kırmak veya üzmek istememiştim diye mesaj atasımda var. Ama ne yüzle yazacağım. Zaten aradan uzun bir zaman geçmiş.
İşte böyle, kısa ama suçluluk dolu bir platonik aşk hikayem oldu. Sizlerinde suçlu hissetiğiniz durumlarınız olduysa yazabilirsiniz. Bence yazmak insana huzur veriyor. Ve içinizdeki ağlama isteğinizi azaltıyor. Denemenizi tavsiye ederim. Mesajlarınızı bekliyorum :)
Yorumlar
Yorum Gönder