~~ UZUN BİR ZAMANDAN SONRA BEN :) ~~
Uzun zamandan sonra yine ben :) Hemde gerçek kimliğime bürünen ben :)
Merhaba okuyucularım. Evet uzun zamandan beri yazmıyorum. Çünkü kendimle bir savaş içindeydim. Şu bir kaç aydır savaşın enkazlarını topladım ve küllerimden yeni bir ben oluşturdum.
Size şöyle anlatayım savaşın sonunu. Artık huzur doluyum. Kafamı ağrıtan konular yok. Büyük sorunlar yok. Doğrusu sorunları artık kendime göre ayarlıyabiliyorum. Kimsenin hayatıma karışmasına müsaade vermiyorum. Sorunlarıma kendim çözüm üretiyorum.
Az önce eski yazılarıma baktım da , ne kadar çok şey yaşamışım. Yazdığım yazıların her bir harfini okuduğumda nasıl acılar çektiğimi anladım. Sonra dedim ki kendime. Peki neden bu kadar acı çektirdin kendine. Hayat o kadar kısa ki. Göz açıp kapayıncaya kadar ömür bitiyor. Tek yapman gereken şey ise hayatını zehir eden kişileri bulunduğun ortamdan uzak tutmak. Bunu yapmak o kadar mı zordu. Bir hafız arkadaşım. Sana ruhen ve bedenen zarar veren insanları kendinden uzaklaştırman gerekir demişti. Ne kadar da doğru dediğini şimdi anlıyorum. Baya bi geç oldu ama en sonunda bu sözü sürekli aklıma getirerek kendime terapi yaptım.
Şu anki hayatımdan o kadar memnunum ki. Allah bozmasın (Amin).
Şöyle bi çevreme baktığımda az insan olduğunu gördüm. Ama sevdiğim insanlar olduğu için kalbim rahat. Çünkü çok insan çok sorun yaratır bu dünyada. Az insan ise huzur verir insana, ben bu durumu dibine kadar yaşadım.
Bir büyüğüm bana herkezin derdi kendine büyüktür derdi. Gerçektende öyle. Benim derdim sana küçük bir dert gibi gelir , senin derdin ise bana öyle gelir. Kimse kimsenin derdini küçümsemesin. Ama şunuda unutmasın "Derdi veren ALLAH dermanını da verir. "
Sevgili okuyucularım, çok kısa bir yazı olduğunu biliyorum affedin beni. Bir daha ki yazımda görüşmek üzere. Bu sefer arayı o kadar uzatmıyacağım yakında görüşmek üzere...
Merhaba okuyucularım. Evet uzun zamandan beri yazmıyorum. Çünkü kendimle bir savaş içindeydim. Şu bir kaç aydır savaşın enkazlarını topladım ve küllerimden yeni bir ben oluşturdum.
Size şöyle anlatayım savaşın sonunu. Artık huzur doluyum. Kafamı ağrıtan konular yok. Büyük sorunlar yok. Doğrusu sorunları artık kendime göre ayarlıyabiliyorum. Kimsenin hayatıma karışmasına müsaade vermiyorum. Sorunlarıma kendim çözüm üretiyorum.
Az önce eski yazılarıma baktım da , ne kadar çok şey yaşamışım. Yazdığım yazıların her bir harfini okuduğumda nasıl acılar çektiğimi anladım. Sonra dedim ki kendime. Peki neden bu kadar acı çektirdin kendine. Hayat o kadar kısa ki. Göz açıp kapayıncaya kadar ömür bitiyor. Tek yapman gereken şey ise hayatını zehir eden kişileri bulunduğun ortamdan uzak tutmak. Bunu yapmak o kadar mı zordu. Bir hafız arkadaşım. Sana ruhen ve bedenen zarar veren insanları kendinden uzaklaştırman gerekir demişti. Ne kadar da doğru dediğini şimdi anlıyorum. Baya bi geç oldu ama en sonunda bu sözü sürekli aklıma getirerek kendime terapi yaptım.
Şu anki hayatımdan o kadar memnunum ki. Allah bozmasın (Amin).
Şöyle bi çevreme baktığımda az insan olduğunu gördüm. Ama sevdiğim insanlar olduğu için kalbim rahat. Çünkü çok insan çok sorun yaratır bu dünyada. Az insan ise huzur verir insana, ben bu durumu dibine kadar yaşadım.
Bir büyüğüm bana herkezin derdi kendine büyüktür derdi. Gerçektende öyle. Benim derdim sana küçük bir dert gibi gelir , senin derdin ise bana öyle gelir. Kimse kimsenin derdini küçümsemesin. Ama şunuda unutmasın "Derdi veren ALLAH dermanını da verir. "
Sevgili okuyucularım, çok kısa bir yazı olduğunu biliyorum affedin beni. Bir daha ki yazımda görüşmek üzere. Bu sefer arayı o kadar uzatmıyacağım yakında görüşmek üzere...
Yorumlar
Yorum Gönder