~~ HOŞÇAKAL ÇOCUKLUĞUM ~~
Çocuktum o zamanlar masum, temiz bir o kadar da saf seviyordum onu.Yıllar geçti sonra büyüdük bende o da kocaman iki insan olduk bir kış günü karlı bir gün akşam saat 09:00'da beni evimden aldı saatlerce beraber vakit geçirdik deli gibi eğlendik artık vakit gelmişti ayrılacaktık evlerimize gidecektik beni evime bırakıyordu gece saat 01:00 oldu tam kapımın önüne geldik vedalaştık ve döndüm arkamı gidiyordum dur dedi gitme konuşalım biraz tamam dedim bekliyordum ya hani kalbimin nasıl attığını ben anlatamam ama sanki yerinden çıkacak gibiydi sadece sarılmak istiyordum ona kokusunu hissetmek bilmek istiyordum ciğerlerimde hissetmek istiyordum o benim yıllarımı verdiğim hep beklediğim en güzel heyecanımdı. O benim çocukluğum, herşeyimdi ... Vee beklediğim an gelmişti bir sokak lambasının altında bir anda karşıma geçip dizlerimin önüne çöktü beni sevdiğini uzun zamandır sakladığını söyleyemediğini dile getirmişti sebeplerimiz vardı birbirimizden kaçmamızın çünkü abimin arkadaşıydı bende onun arkadaşının kardeşi göze alamamışız birbirimizi bir daha görememeyi o yüzden yıllarca sessiz ve sadece bakarak sevmişiz bir birimizi ama o gün artık dayanamamıştık onu ordan kaldırıp sımsıkı sarılmıştım benimde onu ne kadar çok sevdiğimi söylemiştim ona o gece hiç bitmesin istedik hiç sonlanmasın ama vakit gelmişti gidecektik ilk gün ilk heyecan 03:15 de ayrıldık birbirimizden ama bu sefer sarılarak kokularımızı ciğerimize çekerek...
İşte herşey tam da burada başlamıştı. Sabah oldu ilk defa onunla uyandım onun günaydın meleğim mesajıyla bir insan anca bu kadar mutlu olabilirdi huzurlu uyanabilirdi.. Hadi sevgilim hazırlan bekliyorum seni okula ben bırakacağım ne kadar mutlu olmuştum yıllardır hayalini kurduğum herşeyi yaşıyordum yavaştan bir insan bir insanı nasıl bu kadar mutlu edebilirdi ki ? Ben çok mutluydum ayaklarım yerden kesiliyordu o benim dünyamdaki en çok arzuladığım tek hayalimdi ve gerçek olmuştu inanamıyordum bile neyse o gün çıktım bıraktı beni okula zaman geçse akşam olsa gelse bir görsem diye saniyeleri, saliseleri sayıyordum akşam olmuştu derken derken biz tam 1 yılımızı böyle bitirdik her anımızı gram sevgimiz eksilmeden çok büyük bir saygıylaaa ...
Veee gidiyordu sevdiğim askere gidiyordu çok üzülmüştüm yıllardır hayalim olan adamdan uzak kalacaktım tam 12 ay boyunca nasıl geçerdi o günler nasıl biterdi ? Aklım almıyordu düşünemiyordum zaman çok hızlı ilerliyordu ve o gün geldi çattı sevdiğim gidiyordu bırakıyordu beni oda çok üzülüyordu aslında eğlencesine bile gitmesem yeriydi diyebilirim onu görünce canım gidiyordu ama olsun yinede o görevini ALLAH'n izniyle yapıp gelecekti yiğidim ... Ve gitti en içten dualarımızla gönderdik ASKERİMİZİ gitti ziyaretine gittim gördüm canımı yarimiii sonra bize bişey oldu tartışmalarımız başladı bir anda yok oluyorduk anlayamıyordum çok üzülüyordum ama olsundu.. Geçecekti bunlar derken biz ayrıldık neden çünkü abimin arkadaşları öğrenmişti ve bize karşı gelmişlerdi oda benden geçmişti demek ki benim kadar sevmiyormuş beni.
Aradan aylar yıllar geçti dönmedim ona dönemedim çünkü bütün güvenim inancım sevgim herşeyim sarsılmıştı nasıl olabilirdi ki herşeyi nasıl unutup onu affedebilirdim affetmedim be affedemedim onu benden nasıl geçebilirdi ki hala aklım beynim almıyordu neyse ben uzaklaştım İSTANBUL'dan nefret etmeye başladım her gün beni boğuyordu o şehir hele ki evlerimizin karşılıklı olması hergün onu görmek canımı yakıyordu üniversiteye başlayacaktım karar vermiştim ailemden bir saniye uzak duramayan ben çok uzak şehirlerde olmak istiyordum ve yaptım çok uzaklara geldim bir kaç ay sadece bir kaç ay sonra o şehire İSTANBUL'a dönüyordum tatil amaçlı ailemi de çok özlemiştim gittim ve keşke dedim gitmeseydim keşke görmeseydim hiç o anı da keşke hep burda kalsaydım..
Beynimden vurulmuşa döndüm sevdiğim adam sözlenmişti parmağındaki yüzüğü gördüm hangi hangi kelimeler hangi harfler hangi cümleler tesellim olabilirdi ki ölmüştüm o an ölmüştüm çok değiştim o zamandan sonra bambaşka bir insan oldum ona olan sevgim nefrete kine dönüştü ona nefret besledim sevgimin yerini kocaman bir nefret almıştı çaresizlikle ayrıldım yine o şehirden nasıl dayanacaktım ALLAH'mm nasıl olacaktı nasıl dindirecektim acılarımı bilmiyordum onu deli gibi seven ben şimd ise ondan deli gibi nefret eder olmuştum ne acı değil mi ?
Aradan 1 yıl geçti nişanı oldu bi de beni de davet etmişti nasıl bir acımasızlıktı bu nasıl bir vicdandı anlam veremiyordum ama yine de hiç saygımı kabetmedim ona karşı sonra düğünü derken evlendi gitti ben öldüm ama o hala yaşıyordu bu da böyle bir son oldu HOŞÇAKAL çocukluğum ...
İşte herşey tam da burada başlamıştı. Sabah oldu ilk defa onunla uyandım onun günaydın meleğim mesajıyla bir insan anca bu kadar mutlu olabilirdi huzurlu uyanabilirdi.. Hadi sevgilim hazırlan bekliyorum seni okula ben bırakacağım ne kadar mutlu olmuştum yıllardır hayalini kurduğum herşeyi yaşıyordum yavaştan bir insan bir insanı nasıl bu kadar mutlu edebilirdi ki ? Ben çok mutluydum ayaklarım yerden kesiliyordu o benim dünyamdaki en çok arzuladığım tek hayalimdi ve gerçek olmuştu inanamıyordum bile neyse o gün çıktım bıraktı beni okula zaman geçse akşam olsa gelse bir görsem diye saniyeleri, saliseleri sayıyordum akşam olmuştu derken derken biz tam 1 yılımızı böyle bitirdik her anımızı gram sevgimiz eksilmeden çok büyük bir saygıylaaa ...
Veee gidiyordu sevdiğim askere gidiyordu çok üzülmüştüm yıllardır hayalim olan adamdan uzak kalacaktım tam 12 ay boyunca nasıl geçerdi o günler nasıl biterdi ? Aklım almıyordu düşünemiyordum zaman çok hızlı ilerliyordu ve o gün geldi çattı sevdiğim gidiyordu bırakıyordu beni oda çok üzülüyordu aslında eğlencesine bile gitmesem yeriydi diyebilirim onu görünce canım gidiyordu ama olsun yinede o görevini ALLAH'n izniyle yapıp gelecekti yiğidim ... Ve gitti en içten dualarımızla gönderdik ASKERİMİZİ gitti ziyaretine gittim gördüm canımı yarimiii sonra bize bişey oldu tartışmalarımız başladı bir anda yok oluyorduk anlayamıyordum çok üzülüyordum ama olsundu.. Geçecekti bunlar derken biz ayrıldık neden çünkü abimin arkadaşları öğrenmişti ve bize karşı gelmişlerdi oda benden geçmişti demek ki benim kadar sevmiyormuş beni.
Aradan aylar yıllar geçti dönmedim ona dönemedim çünkü bütün güvenim inancım sevgim herşeyim sarsılmıştı nasıl olabilirdi ki herşeyi nasıl unutup onu affedebilirdim affetmedim be affedemedim onu benden nasıl geçebilirdi ki hala aklım beynim almıyordu neyse ben uzaklaştım İSTANBUL'dan nefret etmeye başladım her gün beni boğuyordu o şehir hele ki evlerimizin karşılıklı olması hergün onu görmek canımı yakıyordu üniversiteye başlayacaktım karar vermiştim ailemden bir saniye uzak duramayan ben çok uzak şehirlerde olmak istiyordum ve yaptım çok uzaklara geldim bir kaç ay sadece bir kaç ay sonra o şehire İSTANBUL'a dönüyordum tatil amaçlı ailemi de çok özlemiştim gittim ve keşke dedim gitmeseydim keşke görmeseydim hiç o anı da keşke hep burda kalsaydım..
Beynimden vurulmuşa döndüm sevdiğim adam sözlenmişti parmağındaki yüzüğü gördüm hangi hangi kelimeler hangi harfler hangi cümleler tesellim olabilirdi ki ölmüştüm o an ölmüştüm çok değiştim o zamandan sonra bambaşka bir insan oldum ona olan sevgim nefrete kine dönüştü ona nefret besledim sevgimin yerini kocaman bir nefret almıştı çaresizlikle ayrıldım yine o şehirden nasıl dayanacaktım ALLAH'mm nasıl olacaktı nasıl dindirecektim acılarımı bilmiyordum onu deli gibi seven ben şimd ise ondan deli gibi nefret eder olmuştum ne acı değil mi ?
Aradan 1 yıl geçti nişanı oldu bi de beni de davet etmişti nasıl bir acımasızlıktı bu nasıl bir vicdandı anlam veremiyordum ama yine de hiç saygımı kabetmedim ona karşı sonra düğünü derken evlendi gitti ben öldüm ama o hala yaşıyordu bu da böyle bir son oldu HOŞÇAKAL çocukluğum ...
Yorumlar
Yorum Gönder