~~ HAYATIMI MAHVEDEN OLAY ~~

Sevdiğim bir adam vardı. Çözülmesi zor bir adam. Onun önceden sadece ismini duyuyordum. Neler yaptığını falan duyardım hep çevremden. Sonrası da bir gün karşılaştığımızda bi donup kaldım. Beni ilk gördüğünde normal sıradan bir gülümsedi. O gülümsemesi bana dünyanın en güzel anı yaşattı. Bir insanın gülümsemesi, beni bu kadar sarsmamalıydı. Çünkü ben erkeklerden pek hazzetmeyen biriydim. Ama o adamda çok farklı bir aura vardı, beni ona çeken bir aurası vardı. Sürekli ona bakma, sürekli onla konuşma isteği duyuyordu. Onu göremeyince sürekli gözlerim onu arıyordu. 

Muhabbetlerimizde hep beraber güldüğümüzde. Benim ilk baktığım kişi oydu. O gülerken gözlerinden çok kısa bi pırıltı oluşuyordu. Ama sonrasında ise üzüntü. Ona o kadar çok sormak istiyordum ki acaba neden hep üzüntülü bakıyor hayata...

Ona o kadar çok baktığımı anladığında ise bu sefer onun bana bakmasına neden olmuştum. O bana baktığı an kalbim öyle bir atıyordu ki inanamazsınız. Hele ki yanaklarım alev atıyordu. Onun yanındayken dünya daha bi aydınlık daha bi güzel geliyordu. Hiç anlayamadığım bi anda çok yakın davranmaya başlamıştı. İlk başları o kadar çok kafamı karıştırıyordu ki. Acaba beni seviyormu da böyle yakın davranıyor. Yoksa benimle oyunmu oynuyor diye. Ama bana olan yakınlığı gerçekti biliyordum.

Bir gün hiç beklemediğim anda bana aşkım dedi. O kadar çok şaşırdım ki bi an acaba yanlışmı duydum dedim. Tekrar sordum ne dedin diye o ise yo bir şey demedim dedi. Ama ben duyduydum. O kelimeyi söyleyişi hala aklımda. İlk ve son söyleyişiydi zaten. Çünkü sevgisini belli etmeyenlerden bir tanesiydi kendisi. :)

Onun yanındayken zaman o kadar çok hızlı geçti ki anlatamam. Ayrılık vakti geldiğinde ben hiç konuşamamıştım. Ağzımı açsam ağlıyacaktım biliyordum. Ben çok sulu gözlüyümdür. Herşeye ağlarım. Oda benim gibi sessizdi sadece tam gideceği vakit dudağıma bir buse kondurdu ve gitti. Benden uzaklaştığı her an sanki yaşam kaynağım yok oluyordu. Sonra mesafeler girdi aramıza ve ardından sorunlar. Mesajlaşmaz konuşmaz olduk. O kadar çok özlemiştim ki onu. Bana bir mesajı bile hayata o gün geri dönmemi sağlıyordu. Mesaj attığı gün kendimi çok enerjik hissediyordum. Sonraki gün ise hayatımın tek gerçeği yatağımla beraber o günü bitiriyordum. Böyle tam iki ayımı geçirdim. Sanki bitkisel bir hayattaydım. Artık geri dönmem gerkiyor. Bir adam için hayatımı mahvedemem. Bugünden sonra da artık kimsenin hayatımı mahvetmesine izin vermeyeciğim. Hayat devam ediyor... 
;)

Ama şunu da söylemeden edemicem. Onu hala çok özlüyorum ve hala çok seviyorum. Aslada unutamıcam. İlk ve gerçek aşkım olarak kalbimde kalacak. Bana geri dönerse biliyorumki kalbimmdeki bütün kırgınlıklarımı bir kenara bırakıp hala ilk gün gibi yine ve yeniden severim onu...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

~~BÜYÜK DEĞİŞİM ~~

~~ BİR ÇARESİ BULUNUR ~~

~~BU KADAR SAF MISIN ? ~~