~~HAYATA OLAN SİTEMİM~~
Kendimi bu dünyada o kadar çok yanlız hissediyorum ki. Kocaman bir çölün tam ortasında kalakalmışım gibi. Heryerden sesler geliyor ismimi söylüyorlar. Ama hiç birini göremiyorum. Gözüm o kadar körleşti ki hiç kimseyi görmez duymaz oldum. Nereye gideceğimi ne yapacağımı bilmez oldum. Bir yol gösterenim bile kalmadı sanki çevremde. Hayatım o kadar boş günlerle geçiyorki. Bazen diyorum acaba neden yaşıyorum. Sonra kendime geldiğimde, ne yaptığını zannediyosun, sen yanlız değilsin senin yanında herzaman Allah var diyorum. Allah benim her zaman yanımda biliyorum. O da olmasa bu koca dünyada kaybolacakmışım gibi hissediyorum.
Ey hayat beni o kadar çok sınıyorsun ki, en çokta yalnızlıkla. Dayanacak hal bırakmıyorsun. Beni ilerlediğim yolda ikilemde bırakıyorsun. Bazen saptırıyorsun. Sana ne kötülüğüm olduki bunları bana yapıyorsun. Ben sana ne yaptım ey hayat. Benim sessiz hayatımda bana neden bu kadar zorluk çıkarıyorsun.
Benim bu yalnız hayatım herkesin gözünemi battı. Yalnız kalmak istemediğim zamanlarda yanımdaki kişileri benden almaktan çok mu hoşnutlar acaba. Neden bende onlar gibi yaşamak istediğim zamanlarda illaki biri benim kalbimi kırmak zorunda. Neden?
Sevdiğim insan bile artık yanımda durmaz oldu. Bu kadar mı kötü biriyim. sevilmeyecek kadar mı. Peki onu yaşamak için bir umut olarak görüyorsam. Bunu anlamak bu kadar zormu. Belki yaşam kaynağım odur. Kabul etmiyorsa da adam gibi istemiyorum diyebilir. Kedinin fareyle oynar gibi oynamıcak duygularımla. O kişi benim sevdamla oynadığını zannediyor olabilir. Ama şunu bilmiyor. Sevdamla oynamasına ben izin veriyorum ona. Buna izin vererek ne kadar gülünç duruma düştüğümü biliyorum. Ama işte insan sevince gülünç durumada düşmeyi bile göze alabiliyor...
Ey hayat beni o kadar çok sınıyorsun ki, en çokta yalnızlıkla. Dayanacak hal bırakmıyorsun. Beni ilerlediğim yolda ikilemde bırakıyorsun. Bazen saptırıyorsun. Sana ne kötülüğüm olduki bunları bana yapıyorsun. Ben sana ne yaptım ey hayat. Benim sessiz hayatımda bana neden bu kadar zorluk çıkarıyorsun.
Benim bu yalnız hayatım herkesin gözünemi battı. Yalnız kalmak istemediğim zamanlarda yanımdaki kişileri benden almaktan çok mu hoşnutlar acaba. Neden bende onlar gibi yaşamak istediğim zamanlarda illaki biri benim kalbimi kırmak zorunda. Neden?
Sevdiğim insan bile artık yanımda durmaz oldu. Bu kadar mı kötü biriyim. sevilmeyecek kadar mı. Peki onu yaşamak için bir umut olarak görüyorsam. Bunu anlamak bu kadar zormu. Belki yaşam kaynağım odur. Kabul etmiyorsa da adam gibi istemiyorum diyebilir. Kedinin fareyle oynar gibi oynamıcak duygularımla. O kişi benim sevdamla oynadığını zannediyor olabilir. Ama şunu bilmiyor. Sevdamla oynamasına ben izin veriyorum ona. Buna izin vererek ne kadar gülünç duruma düştüğümü biliyorum. Ama işte insan sevince gülünç durumada düşmeyi bile göze alabiliyor...
Yorumlar
Yorum Gönder