~~KAFAM HAFİF DUMANLI~~
Kafam bu aralar çok dolu okuyucularım. Sevdiğim biri var ama sevmemem gerekiyordu. Beni hiçbir zaman sevmeyeceğini bilmeme rağmen sevdim onu. 5 yıl sonra ilk defa kalbimi bu denli attıran biri oldu ama o kişi beni sevmiyor. Çok kötü bir durum demi. Ben kendimi o kadar çok suçluyorum ki o kişinin aklında başka biri olduğunu bilmeme rağmen sevdim be. Hemde çok. Ahh ulan ahh. Ben ne kadar çok aptalım ya. Neden ona kapıldım. Neden kalbimin kapılarını ona açtım. Neden. Çok üzüleceğimi bildiğim halde hala onu seviyorum ya ne yapmam gerekiyor. Bu kişiyi nasıl unutabilirm. Bana bi yol gösterin. Diyorum kendime zamanla geçer diye. Ama ben kolay kolay birini sevemem. Sevdimi tam severim ama eğer o kişi beni sevmiyorsa da onu kolay kolay unutamam. Bu durumumdan nefret ediyorum. Kendimi değiştirme gibi şansım olsa ilk bu durumumu değiştiririm.
Onu şuan o kadar çok özlüyorum ki. Şuanda hastaymış. Onun hasta olduğunu duyduğumda çok kötü oldum. Hele serum taktıklarını gördüğümde keşke onun yerinde ben olsaydım. Keşke o kişi şuanda sağlıklı olsaydı. Böyle düşünmeden alamıyorum kendimi. Keşke böyle olsaydı.
Ben şuanda o kadar mutlu olarak görünüyorum ki dışardan. Herkes mutlu zannediyor beni. İçimi bir bilseler yorgun ve yaralı bir ruh görürler. Ama nerden bilecekeler...
İçimdeki acıyı kimse bilemez. Yakınımdaki kişilerinde asla bilmesine izin vermiyeceğim. Beni aptal ve zayıf olarak görüyolar. Sorun yok beni her zaman böyle görsünler.
Hayat bu kadar işte. Sen seversin o başkasını sever. Sen onun mutlu olduğunu gördüğünde mutlu olursun oda senden uzaklaşmak için elinden geleni yapar. Bu kadarcık işte seven her zaman kaybeder. Bundan kesinlikle eminim.....
Onu şuan o kadar çok özlüyorum ki. Şuanda hastaymış. Onun hasta olduğunu duyduğumda çok kötü oldum. Hele serum taktıklarını gördüğümde keşke onun yerinde ben olsaydım. Keşke o kişi şuanda sağlıklı olsaydı. Böyle düşünmeden alamıyorum kendimi. Keşke böyle olsaydı.
Ben şuanda o kadar mutlu olarak görünüyorum ki dışardan. Herkes mutlu zannediyor beni. İçimi bir bilseler yorgun ve yaralı bir ruh görürler. Ama nerden bilecekeler...
İçimdeki acıyı kimse bilemez. Yakınımdaki kişilerinde asla bilmesine izin vermiyeceğim. Beni aptal ve zayıf olarak görüyolar. Sorun yok beni her zaman böyle görsünler.
Hayat bu kadar işte. Sen seversin o başkasını sever. Sen onun mutlu olduğunu gördüğünde mutlu olursun oda senden uzaklaşmak için elinden geleni yapar. Bu kadarcık işte seven her zaman kaybeder. Bundan kesinlikle eminim.....
Yorumlar
Yorum Gönder