Pişmanlıkla Kapanan Kapım

Karanlık odamın kapıları kapandı sonunda. Demekki kısa vadeli açılmış yada birisi kapatmıştır. Son 4 yıl sonra ilk defa kapımı açmıştım ama kapım pişmanlıkla tekrar kapandı. Artık uzun bi zaman da açmıyacağım. Çünkü bu kapı normal kapanmadı , hayatımda kocaman bir pişmanlıkla kapandı. Pişmanlık duyduğum kişiye bir daha dönemem. Asla . Çünkü onu her gördüğümde pişmanlıklarım gözümün önüne gelir. Hem ona yazık etmiş olurum hemde kendime...

Hayatım yeniden karanlık  oldu. Odamda yeniden bir resim ve ben kaldım. Üzgünmüsün yanlız kaldığına deseler, hayır derim. Sadece keşke pişmanlık dolu kısa bir zaman geçirmeseydim daha iyi olurdu. O kadar pişmanlık duyuyorumki yaşadığım kısa bi zamandan hiç kimseye anlatamam. Bazı kişiler için o kadar küçük  bir durumdur onu blemem ama benim için   büyük bir pişmanlık diyebilirim sadece. 

Şimdi yazdıklarım ne diye, merak ediyor  olabilirsiniz. . Ama merak etmeyin üniversite hayatında küçük bi hatadan başka bişey değil. 

Hayatıma yeni bi yön çizcem. Sadece okuluma odaklancam. Herşeyden bıktım, hayattan bıktım. Bugünden sonra sadece hayallerle yaşayacağım. Gerçeklik benim psikolojimi bozuyor. Görmek istemediğim kişiler, küçük bi uyarım var size lütfen benden uzak durun. Beni benimle bırakın lütfen...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

~~BÜYÜK DEĞİŞİM ~~

~~ BİR ÇARESİ BULUNUR ~~

~~BU KADAR SAF MISIN ? ~~