~~PLATONİK HAYAT = SIKICI HAYAT ~~

   Karanlık bi odada bir kişiyi bekliyorum. Resmi duvarımda sürekli ona bakıyorum ama o bana bakmıyor sadece ona ben bakıyorum ve bekliyorum. Odamda iki kapım var bi kapım sonuna kadar açık o kişiyi bekliyorum, diğer kapımı ise bu zamanlar aralamaya karar verdim. Çünkü sadece bi resim bu kadar acı veriyosa hiç gelememesi daha çok acı verceğini biliyorum. Diğer kapıyı sadece araladım sonuna kadar açmadım çünkü korkuyorum çok tuhaf insanlar gelir çıkar diye. Karanlık bi odada beni göremicekler ama hissetmelerini istiyorum. O karanlığa girmelerini ve ışığı yakıp beni görmelerini. Onlara kalbime hoşgeldin demeyi bekliyorum. Ama kalbimde olmasını istediğim kişiyi daha çok bekliyorum. Onu her zaman bekliyeceğim, her zaman. gelmiyeceğini bilmeme rağmen bekliyeceğim seni. 

   Kalbim bu kadar acı çekerken bir kişi yüzünden. Başkasını nasıl seveceğim. Hayatta olmucak dediğimiz şeyler olur ya. Belki de yeni kişiyide sevebilirim. Doğrusu yeni kişi diyorum ama öyle biri de yokki. Olmasını istiyormusun diye sorsalar . Bu soruya vereceğim bi cevapta yok. 

   Ben birisini seviyorum o beni görmek istemiyor. Tek taraflı sevgiye platonik aşk deniliyormuş. Ne kadar saçma bi isim böyle platonik. Herşey çok saçma geliyor. Hani  zaman herşeyi unutturur derler ya aslında öyle olmuyor be gülüm. Herşey olduğu gibi kalıyor. Bu hayatta hiç bişey unutulmuyor. Herşey aynı kalıyor ... 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

~~BÜYÜK DEĞİŞİM ~~

~~ BİR ÇARESİ BULUNUR ~~

~~BU KADAR SAF MISIN ? ~~