Sonsuzluğa Dair !!

"Geriye dönüp hayatınıza baktığınızda, gerçekten yaşadığınız anlar, sevgiyi ruhunuzda hissettiğiniz anlardır."
                                                                            Henry Drummond

   Gece karanlıkta gördüğü gölgeye aşık olmuştu, peşi sıra koşmuştu... ama o her koştuğunda gölge'de önünde kaçıp gidiyordu... Devamlı uzaklaşıyordu... Onu yakalamak için daha hızlı koşmaya başladı...

      Güneş yavaştan kendini göstermeye başlamıştı, fakat genç hala yetişememişti gölgeye!

      Ve birden kaybediverdi onu, güneş doğmuş ve gölgesi yok olmuş gidivermişti, aynı gökkuşağı gibi, aynı yağmur gibi... Her gece gölgesini kovalamak çocukta bilinmez bir arzu, istek haline gelmişti... Bir mutlaka yakalayacak, ona sarılacaktı... Her gece binbir telaşla çıkıp dışarıya koşuyordu asla yetişemeyeceğini bildiği gölgesinin peşinden...

      Yani bir tutulmuştu, gerçekleşmeyeceğini bile bile... Gölgesine vurulmuştu, güneş doğana kadar onunla olacak gün boyu acısını bırakacak... Ve içinden bir kaç sözcük geçti... Peşinden gittiği ama ulaşamadığı gölgeye...

      Sen gölgeydin ben küçücükken dikkatlice süzdüğüm, ama hiç ulaşamadığım bir gün sana ulaşmak istedim ömrüm boyunca, ama olmadı, ulaşamadım dedi...Sevgiydi gölge... Ulaştıkça kaybedilen, kaybettikçe aranılan... Sonsuzluğa dair...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

~~BÜYÜK DEĞİŞİM ~~

~~ BİR ÇARESİ BULUNUR ~~

~~BU KADAR SAF MISIN ? ~~