DÜNYADAKİ YALNIZLIĞIMIZ

Hayatımızı da aynı bu resme benzettim. Acaba haksızmıyım. Mutlu olmak için bi yere sığınmak isteyen kişinin. Aslında ne beklediğini bilmemesi ne kötü. Sığınacağı yerin etrafında onu mutsuz etmek isteyen kişilerin çok olduğunu göremez . Resimde de görüldüğü gibi o gökyüzündeki kargalar yani çevremizdeki insanlar. Bizim mutlu olmak için sığınıcağımız yerin etrafında olurlar her zaman. Sanki bizim mutlu olmamızı hiç istemiyormuşlarcasına. Onlar aslında sığınacağımız yere gelemezler. Biz onların gerçek yüzünü görmediğimiz için kendimiz çağırırız. İşte bir saf bi insanın yapacağıda budur bence. Herkesi kendisi gibi görmeleridir. Aslında çok yanılıyorlar o saf olanlar. Yanımızda getirdiğimiz kişinin amacıda nedir biliyormusunuz. O saf insan ordaki sığınakta mutlu oluyorsa. Demekki biz de onun yanında olursak ona iyi davranırsak bizde onun gibi mutlu oluruz edasıyla yaklaşıyorlar yanımıza. Aslında bilmiyolarki mutluluk başkasının mutluluğunu çalarak olmaz. Sen kendin yaratırsın. Bunlar...

Resimde de görüldüğü gibi iki sandalyemiz var kalbimizde. Manzaramız ise önümüzdeki hayatımız. Kalbindeki bir sandalyede sen, diğerinde de istediğin kişi oturacak. O kişiyle bir oturdumu asla kalkmasını istemediğiniz bir kişi oturacak. Benim ise karşımdaki sandalyede sadece bir resim var. Bir kişi yok.  O resmin yerine başka bir kişiyi koyamıyorum. Kendisi olmasa da karşımda resmi yetiyor bana. O resimde o kadar mutlu gülmüş ki. Her zaman o şekilde kalmasını istiyorum belki. İki defa resmi elime alıp birilerini oturtmaya çalıştım. Biri kendi isteğiyle kalktı diğeri ise ben kalkmasını istedim. Ve sonuç o resmin yerine geri koyulması oldu. Belkide onun yerini kimse dolduramadığı için başkasının oturmasını istemedim. Hiç bilmiyorum. :( Keşke kaşımdaki sandalyede resmi yerine kendi olsaydı düşüncesinden kendimi alıkoyamıyorum. Hayat işte herkesin isteği yerine gelseydi. Oooooo. Bu dünyada hayal etmek diye bişey kalmazdı. Kendimi bu oturduğum sandalyede o kadar yanlız hi...