DÜNYADAKİ YALNIZLIĞIMIZ

Yine uzun zaman olmuş yazmayalı. Merhaba tekrardan ben geldim. Günlüğüme bir sayfa daha eklemek gerek diye düşündüm. Her insan gibi sorunlarla cebelleşiyorum bende :) Bundan 10 yıl önceki ile aramda baya bi değişiklik var bende. Yazdıklarıma arada girip bakıyorum ve kendime ne kadar büyük dert edinmişim diyorum. Halbuki daha büyük dertler varmış bu hayatta. En önemlisi de geçim derdi. Küçükken herşey daha kolaymış. Para varsa oluyordu olmasa da oluyordu. Ama şimdi öylemi, para yoksa büyük sıkıntı. Çeyiz yapmak istersin tonla para lazım. Biraz eğlenmek istersin parasız olmaz. Yakında  mutluluğu bile parayla alcaz diye korkuyorum.  En kötüsüde başka birine muhtaç olmak. Ondan gelecek parayı beklemek. Parayı veren kişinin isteğine bağlı kalmak çok kötü bişey bence. Kendi ayaklarının üstğnde durmalı insan diyorlarya. Kesinlikle öyle bu cümleye hak veriyorum. Yoksa başkaları tarafından sürekli kısıtlamaya giriyorsun. Ve buda senin bu yaşına kadar büyüttüğün özgüvenini düşmesine ned...

 Merhabalar   Yine ben hatta yeni bir ben. Hayatımda çook büyük bir değişim yaptım biliyormusunuz. Hayattan ümidini kesen ben evlenmeye karar verdim. Hatta parmağımda yüzük var.Hayatımı önceden düzene sokan bir adamla evleniyorum. O zamanlar cahildim ayrılmıştım ondan. Bu sene tekrar girdi hayatıma hemde öyle bir girdiki dengem şaşmadı değil. Ama mutlumusunuz diye sorarsanız. Mutluyum hem çok. Beni anlıyor, beni dinliyor ve bütün kaprislerimi çekiyor. Daha kaprislerimi görmedi ama benim içim dışım bir olduğu için o an bi sıkıntı varsa hemen çözüm üretiyorum. Uzatmayı sevmem konu tam o anda konuşuluyor ve o anda bitiyor. Bence tam istediğim hayat diyebilirim. Tabi ufak tefek anlaşmazlıklar olur olmaz demiyorum. Ki oluyor da. O kadarcıkta olsun demi. Kim dört dörtlük bu hayattta. :)   Dediğim gibi hayatımda büyük değişikler yaptım. Daha az geziyorum. Daha az insanlara vakit ayırıyorum. İşin aslını söylemek gerekirse galiba böyle daha mutluyum. Eskisi kadar sosyal değilim ev...

 Biz insanlar neden yaşamaktan şikayetçiyiz hep. Neden bi isyankar modundayız. Halbuki hayat yaşamak için çok güzel. Herşey o kadar güzel dizayn edilmişki, herşey o kadar uyum içindeki. Biz sadece hayattan tat alamıyoruz. Yada bize izin vermiyorlar. Dünyanın en güzel manzarasını izlesek bile sıkıntılarımız yüzünden o anın tadını bile alamıyoruz. Önümüzdeki doğaüstü güzelliği görmek yerine kafamızdaki karmaşanın içinde kayboluyoruz. Ne güzel demi. Bazen diyorum ne boş yaşıyoruz şu kısacık hayatı. Güzel anılar biriktireceğimize, canımızı sıkan boş konularla vaktimizi harcıyoruz. Acınacak durumdayız demi. Sizce de öyle değilmi.  Kendimizi üzülmekten alıkoyamamak ne kötü. O değil güzel şeyler oluncada bi korku içine giriyoruz. Benm hayatımda güzel şeyler olamaz modundan çıkmamız gerekmiyormu artık. Bizde mutlu olamıcakmıyız. Diğer kişiler mutsuz diye çevresindeki insanlarıda mutsuz etmeye çalışıyor. Mutlu insanları görmekten nefret ediyorlar sanki. Yada onlar mutlu onların yanında...

     Her an nerde olacağımızı bilemeyiz. Bir bakmışsınız evinizdesiniz. Bir bakmışsınız başka bir şehirde olabilirsiniz. Hayat bu sizi nereye sürükleyeceği belli olmaz.       Çevremde beni anlayan ve dinleyen çok iyi insanlar var. Allah onlardan kırkbin kere razı olsun. Onlarla gülebilmek bile yeterli benim için. Kısa zaman olabildim yanlarında ama. Bana bir hafta, bir ay gibi geldi. Güzel insanlar biriktirmişim bu yaşıma kadar. Hepsinin yerleri ayrı bende. Onlar olmasaydı hayatım nasıl olurdu diye düşünmek bile istemiyorum. Olmasalardı şuanki ben olamazdım zaten. Seviliyorsunuz bunu bilin. :)       İnsan hayatında önemli bir insan olmasını ister. Kimisi bulamaz o kişiyi. O kişiler içinde de ben varım. Beni anlayan, muhabbetime ortak olmaya çalışan, ailem ve arkadaşlarımla iyi geçinmeye çalışan ve çalışkan biriyle daha karşılamadım. Acaba karşı cinsten çok şeymi istemiş oluyorum bilemedim.       Yanlızlık Allah '...

          Kendini kötü hisseden bir kişi bırakıyorum buraya. Uzun zamandır kardeşim gibi gördüğüm bir arkadaşımı çok üzdüm. Onun ne zamandır ruhsal çöküntü yaşadığını bilmeden eşek şakası yaptım ve bu şaka güldürmedi aksine aramız açıldı. Keşke yapmasaydım diyorum şuan ama geç kaldım. Şimdi nasıl eskisi gibi olabiliriz onu düşünüyorum. Zaman mı dersiniz. Zamanla her şey düzelir. İnşallah tek umudum o...           Ben insanları kırmayı sevmem tam tersine onların mutlu olmaları için uğraşırım. Psikologlar diyorlar ya insanları mutlu etmek istiyorsanız ilk kendinizi mutlu edin. Ben tam tersi mutsuz olmaya o kadar alışmışım ki normal geliyor bana bu halim. O yüzden insanları mutlu ederek mutlu olmayı seçtim. İnsanlar bu şekilde de mutlu olabiliyorlar. Bunun canlı kanıtı benim. Tabi ki kötü yönleri de var kendinden çok taviz veriyorsun. Karşındaki çoğu kez seni kırabilir, onu o dakika affediyorsun. Sonra ne oluyor kırıldığın noktalar artıyor ...

Biz insanlar neden böyle olmak zorundayız. Gülmek için zorluyoruz kendimizi. Mutlu olduğumuz bir zamanda bile aniden mutsuz oluyoruz. Kendimizi mutlu olduğumuzamı inandırmaya çalışıyoruz acaba yada kimsenin bizim zayıf tarafımızı görmemesini mi istiyoruz anlamadım. Bu çaba neden. Mutsuzsan mutsuzsun bu kadar. Yüzümüze maske takmaya gerek varmı. Diceksiniz şimdi e ne yapmalıyız. Benden size tavsiye yaşadığınız duyguyu benliğinizle yansıtın bu durum karşı tarafı kötü hissetirmez aksine sizin duygu değişiminizi anlamaya çalışır. Bak çalışır diyorum çünkü bencil varlıklarız kabul edin. Ne kadar öyle değiliz desek bile her olayda kendimize bir pay piçiyoruz. İnsanın genetiğinde olan bişeymiş gibi. Benim de bi kaç sorum var hiç çözemediğim. Biz insanların yorumlarındanmı kaçıyoruz yada yorumlar yüzünden üzüleceğimiz için kendimizdenmi kaçıyoruz. Saçma bi soru gibi gelebilir. Ama gerçekten benim için çok anlamlı bi soru. Neden bişeylerden sakınıyoruz. Aman dur yapma bi laf ederler. Aman şöyle...

Tam birine aşık olduğunuzu zannediyorsunuz. Pat herşey baştan sarıyor. O kişinin başka birisiyle olduğunu öğreniyorsunuz. Nerde adalet ben göremiyorum. Tam diyorum buldum işte bu kişi tamam diyorum. Sonra o kişinin aslında beklediğim kişi olmadığını öğreniyorum.    Ben yoruldum galiba biraz. Birini sevmekten, sürekli acaba hayatımda ki  kişi kim olacak demekten yoruldum. Ben mutlu olamıcak mıyım artık, kimseyi adam akıllı sevemicekmiyim. Kafam o kadar karışık ki, hiç bi şeyi anlamdiramiyorum. Hiç bir şeyi rayına sokamıyorum. Ya diyorum ki tamam ya tamam işte oldu. Hayatım güzelleşmeye başladı. Pat bi yerden bi aksaklık çıkıyor. Tekrar üzülmeye basliyorum. Ben gerçekten kötü bir insanmıyım. Evet umursamazım evet duygu yoksunuyum. Çünkü duygularımı gerçek anlamda yok ettiler. Ama yinede mutlu görünmeliyim. Kimseye ruh halimi göstermemeliyim. Duygusuz olmam beni kötü biri mi yapar size soruyorum. Ben kötü bir insanmıyım. Şu aralar kendimi hem çok yanlız hemde çok mutsu...